The journey: Noordbroek to New York
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
20 September 2015 | Verenigde Staten, Tarrytown
Ik zal bij het begin van dit avontuur beginnen, zondag 13 september. Samen met papa en mama vertrok ik om half 4 's nachts naar Schiphol, het was een raar gevoel om zo in de auto te zitten, wetende dat ik 5 maanden buiten Nederland en weg van m'n vrienden en familie zou zijn. Toch had ik er heel veel zin in en waren de zenuwen ver te zoeken.
Eenmaal op Schiphol aangekomen moesten we ontzettend lang wachten bij het inchecken van mijn ruimbagage. De rij bestond uit veel meiden die ook naar New York zouden gaan met EF, het was fijn om niet alleen te zijn.
Na het inchecken verliep het allemaal eigenlijk heel snel. Papa en mama mochten niet verder mee en dus was het tijd om afscheid te nemen, dat verliep eigenlijk vrij soepel. Waarschijnlijk kwam dat ook doordat het allemaal heel onwerkelijk voelde en ik niet echt besefte dat ik echt zo lang ver weg zou zijn. Samen met Anniek (een ander Nederlands meisje dat ook op de campus verblijft), en later nog meer Nederlandse meiden liepen we richting de gate vanwaar ons vliegtuig naar Londen zou vertrekken.
Om 08:00 konden we het vliegtuig in, maar opstijgen zou nog lang niet gebeuren.. Samen met wat andere meiden gingen we als laatst het vliegtuig in, wat helaas betekende dat alle bagagevakken boven de stoelen al vol waren. In het vliegtuig werd ons verteld dat we onze handbagage maar moesten inchecken in het ruim, het was ontzettend chaotisch en ik werd er een beetje gestrest door. Uiteindelijk vertrok het vliegtuig bijna een uur na de oorspronkelijke vertrek tijd en werden er al allerlei scenario's uitgedacht van dat we onze vlucht in Londen naar New York zouden missen of dat onze koffers niet aan zouden komen. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen.
De vlucht naar Londen vloog voorbij (letterlijk en figuurlijk ;) en eenmaal in Londen aangekomen moesten we weer door een security check. Op dat moment merkte ik wel echt dat ik naar de VS vloog, alles werd dubbel gecheckt en de werknemers waren ontzettend streng en serieus. Mede daardoor moesten Anniek, Naïk en ik op het eind rennen naar onze gate om het boarden te halen.
Ik wist van te voren al dat dit vliegtuig een stuk groter zou zijn dan ik gewend ben, maar toch was ik echt onder de indruk van de grote en luxe dat het vliegtuig had. Ik had een stoel naast het raam en zat naast Naïk en Anniek. Ik had een schermpje in de stoel voor mij waarop ik films kon kijken, spelletjes kon spellen of muziek kon luisteren. Je kon er zelfs je mobiel mee opladen. Ook kregen we gratis dekentjes, een tandenborstel en kussentje. Ondanks al deze luxe viel de vlucht me erg tegen, de tijd ging ontzettend sloom en ik kon maar niet in slaap komen. Ook was het moeilijk om me te concentreren op de film die ik had uitgezocht. Na de lange 7,5 uur was het eindelijk tijd voor de landing. We vlogen op Newark, wat betekende dat je niet over NY vliegt. Toch dook bij de landing opeens onverwacht de skyline van de stad op.
Dat deze dag wel echt in het teken van wachten stond werd drie dubbel bevestigd nadat we geland waren op Newark. Zodra je het vliegtuig namelijk uitstapt word je al begroet met een ongelooflijk lange wachtrij voor de controle van je visum en paspoort etc. Welkom in Amerika. Waar alles (veel te) strikt is. Gelukkig werd er niemand van onze EF groep uitgepikt door de beveiliging en hoefden we daar ook niet nog eens op te wachten. Alle koffers waren veilig aangekomen en we waren klaar om te gaan. Maar niet heus. Onze transfer die ons van het vliegveld naar de campus zou brengen vertelde ons dat we nog een uurtje moesten wachten op een andere vlucht die aan moest komen. Beetje bij beetje werd de groep waarmee we reisden groter en uiteindelijk konden we dan eindelijk naar de bus lopen. En dat lopen is nogal wat als je 2 grote en 1 kleine koffer mee hebt. Gelukkig zat iedereen in hetzelfde schuitje.
In de bus kon ik genieten van alle eerste indrukken van Amerika die ik te zien kreeg en besefte ik eindelijk een beetje dat ik hier echt voor 5 maanden zou blijven. Toen we het stadje doorreden waar de campus in ligt, werd ik helemaal vrolijk. Het zag er zo leuk uit en de huizen zijn prachtig, echt typisch Amerikaans. Ook de eerste indruk van de campus was dat die super mooi is. Toch werd al snel wéér duidelijk dat deze dag niet voorbij zou gaan voordat we nog 1 keer in een rij moesten wachten.
Gelukkig waren de werknemers van EF super behulpzaam en vriendelijk. En nadat we te horen hadden gekregen in welk gebouw en kamer we zaten, werden we erheen gebracht.
Inmiddels was het 18:00 uur, lokale tijd. Wat betekende dat het 12 uur 's nachts in Nederland was. En na zo'n lange vlucht en weinig slaap was iedereen onwijs moe. Het was daarom ook niet gek dat ik die avond een flinke dip had. Ik wilde het liefst meteen weer naar huis en had echt de gedachte van 'wat doe ik mezelf aan'. Dat kwam ook mede dankzij het feit dat ik alleen op een kamer moest slapen. Ik heb een 3 persoons kamer, die naar mijn mening best ruim is. En aangezien ik de eerste in de kamer was kon ik het losstaande bed claimen ipv het stapelbed. (heel blij mee). Wat dus wel rot was zondagavond, was dat mijn roommates pas later zouden komen. (De één maandag en de ander is er nog steeds niet, maar daarover later meer)
We zijn die avond met een paar Nederlanders kort naar de eetzaal gegaan, maar ik had nergens zin in dus al snel gingen we terug naar onze kamer. Ik slaap op de begane grond in een gebouw dat Lugari heet. In Lugari slapen voornamelijk mensen die onder de 18 zijn en zijn ze wat strenger met de tijd dat je terug moet zijn in het gebouw (helaas). Verder is het op zich wel een fijn gebouw, ik deel de badkamer met 1 andere 3 persoons kamer, wat wel te doen is. En er is een lounge en wasruimte in de kelder.
Ik was eigenlijk van plan om in deze blog post te schrijven over mijn gehele eerste week, maar dat wordt veel te veel, dus ik heb besloten om het hierbij te houden. Ik probeer zo snel mogelijk over mijn eerste week te schrijven, maar nu duik ik lekker mijn bedje in.
Kusjes vanuit the USA!
Oja, ik moet even uitzoeken of ik hier ook foto's bij kan plaatsen.
-
21 September 2015 - 22:00
Marian:
Hee Eline, wat een uitgebreid verhaal, hardstikke leuk! Ik ben nu al benieuwd naar de rest van de week
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley